طبقه بندی مهره های فلنجی

مهره های فلنج تقریباً به دو نوع تقسیم می شوند. هر قسمت با دندانه های طرح دار ضد لق شدن و بدون دندان دارای بادامک های متحرک است. از آنجایی که زاویه شیب طرح گوه داخلی بزرگتر از زاویه مهره پیچ است، این ترکیب به طور محکم به یک کلی متصل می شود، سطح تماس مهره فلنج و قطعه اتصال بزرگ است که استفاده از آن را تعیین می کند. هنگامی که لرزش رخ می دهد، قسمت های محدب مهره ضد شل شدن به یکدیگر منتقل می شوند و کشش بالابر ایجاد می کنند تا به یک اثر ضد لق شدن کامل دست پیدا کنند. عملیات سطحی مهره فلنج دارای عملیات سیاه شدن، آبکاری روی سفید، آبکاری روی آبی و سفید و آبکاری روی رنگی است.
هنگامی که دو قسمت متصل شده توسط پیچ و مهره به راحتی به یکدیگر متصل می شوند، سوراخ های پیچ یک قسمت معمولاً بسیار بزرگ پردازش می شوند، به طوری که تراز کردن دو قسمت بسیار راحت است. برای رسیدن به اتصال پیچ نیازی به دقت دو سوراخ نیست. بزرگ شدن سوراخ پیچ به ناچار منجر به کاهش سطح تماس بین مهره معمولی و قطعه متصل می شود. به این ترتیب می توان از این نوع مهره فلنج برای جلوگیری از این وضعیت استفاده کرد.